ส้มโอได้ยินเสียงคนคุยกันเสียงดังจากหน้าบ้าน และมีเสียงหมาเห่าด้วย
ส้มโอออกไปดู แล้วก็เห็นลุงที่อยู่ต้นซอย พูดกับป้าที่บ้านอยู่ท้ายซอยว่า ไม่มีใครเป็นเจ้าของถนน ใครก็เดินได้ หมาก็เดินได้
ส้มโอกลับเข้ามาบ้านและถามพ่อว่า ลุงกับป้าทะเลาะกันเรื่องอะไร
พ่อบอกว่า “ลุงชอบจูงหมาไปเดินหน้าบ้านป้า แล้วหมาอึ แต่ลุงคงไม่ทันสังเกต ก็เลยไม่ได้เก็บอึ ป้าต้องเก็บเอง เก็บหลายครั้งเข้า ป้าก็โมโหก็เลยบอกลุงไม่ให้เอาหมามาเดินหน้าบ้านป้า”
ส้มโอถามว่า “แล้วทำไมเค้าไม่พูดกันดีๆ ละค่ะ”
พ่ออธิบายว่า “บางครั้ง คนเราคุยกัน พูดภาษาเดียวกัน แต่ก็ไม่เข้าใจกัน เพราะเราไม่รับฟังว่าคนอื่นเค้าพูดอะไร”
ส้มโอบอกว่า “เมื่อกี้หนูเห็นหน้าลุงแดงมากเลยค่ะ ป้าก็ยกไม้กวาดขึ้นมาด้วยสงสัยทั้ง 2 คนโกรธมากเลยนะคะ”
พ่อบอกว่า “ใช่ลูก หน้าตา ท่าทางของคนก็บอกได้ว่า รู้สึกยังไง โดยไม่ต้องพูด”
ส้มโอนึกได้ และเล่าว่า “หนูเข้าใจแล้ว ที่แม่บอกว่า ถ้าหนูจะเลี้ยงหมาหนูต้องเก็บอึหมาด้วย อย่าให้คนอื่นต้องตามเก็บ ถ้าไม่เก็บก็จะทะเลาะกันแบบลุงกับป้า”
และเล่าให้พ่อฟังต่อว่า “วันก่อน หนูเห็นลุงวิทย์เตะหมาของลุงด้วยค่ะตอนลุงเปิดประตูเข้าบ้าน แล้วหมามาดมขา ลุงวิทย์คงไม่ชอบหมานะคะ”
พ่อเห็นด้วย และสอนส้มโอว่า “หนูอย่าไปเตะหมานะลูก เดี๋ยวมันจะกัดเอาแล้วเจ้าของหมาจะโกรธด้วยที่ไปเตะหมาเค้า”
แล้วพ่อก็ถามส้มโอว่า “ถ้าหมาของลุงมาอึหน้าบ้านเรา ส้มโอจะทำยังไง”
ส้มโอ หยุดคิด แล้วบอกว่า “หนูจะไปบอกลุงว่า หมาของลุงมาอึหน้าบ้านหนูค่ะรบกวนคุณลุงมาเก็บด้วยนะคะ เดี๋ยวหนูขี่จักรยานแล้วจะไปเหยียบค่ะ ”
พ่อยิ้มแล้วลูบหัวส้มโอเบาๆ
ส้มโอเงยหน้าถามพ่อว่า “พ่อยิ้มแล้วลูบหัวหนู หมายความว่าอะไรคะ”
พ่อถามส้มโอว่า “ส้มโอคิดว่า พ่อจะบอกอะไร”
ส้มโอยิ้ม แล้วบอกว่า “บอกว่า หนูตอบถูก”
พ่อลูบหัวซ้ำแล้วบอกว่า “ถูกแล้วลูก ส้มโอต้องพูดดีๆ เพราะๆ ถ้าส้มโออยากให้ใครทำอะไร ส้มโอก็ต้องบอกให้รู้ว่าอยากจะให้ทำอะไร และเพราะอะไร เมื่อหนูขอให้ใครทำอะไรให้แล้ว ก็ต้องขอบคุณด้วยนะลูก”
ส้มโอบอกว่า "หนูจะไม่ลืมขอบคุณ ตอนบอกให้ลุงเก็บอึด้วยค่ะ "