ภาพจาก http://prajunjaw.exteen.com/20081209/pass-away

วันต่อมา ส้มโอกับแม่ ไปที่ร้านขายขนมของบ้านแป้ง ร้านก็ยังปิดอยู่  

แม่เดินไปถามคนขายของร้านข้างๆ   อาม่าร้านขายหนังสือบอกว่า “อีซี่เลี่ยว”  

ส้มโอถามแม่ว่า อาม่าพูดว่าอะไร แม่บอกว่า “คุณย่าของแป้งเสียแล้ว”  

แม่ของแป้ง เล่าให้แม่ฟังว่า ที่บ้านอยู่กันหลายคน คุณย่า คุณอาช่วยเลี้ยงแป้งมาตั้งแต่เกิด  เพราะว่าพ่อแม่ของแป้งต้องทำงานอีกบริษัทหนึ่งของครอบครัว  ส่วนร้านขายขนมนี้เปิดมานานแล้ว ตั้งแต่คุณปู่ยังอยู่ตอนนี้คุณอาของแป้งเป็นผู้จัดการร้าน  

แป้งบอกส้มโอว่า  "คุณย่าไม่อยู่แล้ว บ้านเงียบเลย"        

เมื่อกลับมาบ้าน  ส้มโอถามแม่ว่า  "คุณย่าไม่อยู่แล้ว ที่บ้านแป้งจะเป็นยังไงคะ"  

แม่บอกส้มโอว่า   

"ไม่มีใครอยู่ได้ตลอดไป  วันหนึ่งทุกคนก็ต้องไป  วันนี้คุณย่าไม่อยู่แล้วแต่คนอื่นๆ ก็ยังอยู่  ทุกคนก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปให้ดีที่สุด"  

"พ่อแม่ของแป้ง ก็คงต้องแบ่งเวลามาดูแลแป้งมากขึ้น  ช่วงนี้ ส้มโอจะชวนแป้งมาเล่นที่บ้านก็ได้นะลูก"  

ส้มโอเห็นด้วย แล้วบอกแม่ว่า "ดีค่ะ หนูจะชวนแป้งมาที่บ้านแป้งจะได้ไม่คิดถึงคุณย่ามาก"