น้าปุ้ยโทรศัพท์มาบอกแม่ว่า นิทรรศการสุขภาวะทางเพศที่จะพาส้มโอไปดูที่องค์การพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติ เป็นนิทรรศการชั่วคราว จบไปแล้ว  ไม่ได้จัดยาวเหมือนกับนิทรรศการบทเรียนในความมืด  แล้วก็ไม่รู้ว่าจะมีนิทรรศการนี้อีกเมื่อไหร่  ถ้าจัดอีกครั้ง น้าปุ้ยจะบอก  

วันนี้ แม่ก็เลยพาส้มโอไปดูนิทรรศการภาพถ่ายแทน ชื่อว่า My Positive Life   

ส้มโอเดินดูจนครบทุกรูป  ก็เห็นเป็นภาพคนทั่วๆไป ภาพครอบครัว นักกีฬา ไม่เห็นว่าจะพิเศษยังไง  

ส้มโอถามแม่ว่า  “คนในรูป เหมือนคนทั่วไปที่หนูเคยเห็น จะแปลกตรงที่มีแต่รูปขาวดำเท่านั้น  มีอะไรซ่อนเร้นหรือเปล่าคะ”  

แม่ถามส้มโอว่า “หนูเคยได้ยิน เอดส์ หรือ เอชไอวี หรือ เลือดบวก หรือเปล่าลูก” 

ส้มโอตอบว่า “เคยได้ยินค่ะ หนูดูรายการโทรทัศน์ตอนกลางคืน เค้าบอกว่า พวกเกย์เป็นเอดส์  พวกมั่ว พวกสำส่อน เป็นบุคคลอันตราย  ”   

แล้วส้มโอก็บอกต่อว่า “หนูก็ไม่เข้าใจหรอกค่ะ ว่าที่ลุงในโทรทัศน์พูด คือพวกคนแบบไหน”

  

แม่จูงส้มโอมาที่หน้ารูปนักกีฬา แล้วบอกส้มโอว่า  “ผู้ชายถือลูกบอลในรูปคนนี้ มีเชื้อเอชไอวี หรือ ที่คนทั่วไปเข้าใจว่า เป็นเอดส์”  

ส้มโอจ้องรูปอีกครั้งแล้วถามแม่ว่า “จริงเหรอคะ  ไม่เห็นว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นเกย์เลยค่ะ”  

“มองภายนอกเราไม่รู้หรอกลูก ว่าใครเป็นหรือไม่เป็น และคนที่มีเชื้อเอชไอวี / เอดส์ ก็ไม่ใช่มีเฉพาะพวกมั่ว พวกสำส่อนทางเพศด้วย”  แม่บอก       

“แล้วเอดส์ เอชไอวี มันคือเชื้อโรคอะไรคะ เป็นแล้วตายไหมคะ ”  ส้มโอถาม  

แม่สรุปสั้นๆ ให้ส้มโอฟังว่า  

"เชื้อเอชไอวีทำให้เป็นเอดส์ แต่ว่าเชื้อเอชไอวีไม่ได้ติดกันง่ายๆ  เราอยู่ร่วมกับคนติดเชื้อได้ จับมือกันได้ กินน้ำแก้วเดียวกันก็ได้  และเราก็บอกไม่ได้ว่า ใครมีเชื้อเอชไอวีบ้าง ทุกคนมีโอกาสที่จะติดเชื้อนี้ได้เท่าๆ กัน  ถ้ามีความเสี่ยง  แต่เรามีทางป้องกันไม่ให้ติดเชื้อได้  ถ้าใครติดเชื้อ ก็ยังไม่ตายทันที แต่ต้องกินยาตรงเวลาไปตลอดชีวิต และรักษาร่างกายให้แข็งแรง"

ส้มโอบอกแม่ว่า  "แม่พูดเข้าใจง่ายจัง  แม่น่าจะไปออกโทรทัศน์อธิบายให้คนอื่นฟังบ้าง"